Vetar

Jebena košava,
unosi mi prašinu u oči,
lišće i papiriće u lice,
novine i kese na patike.
Vetar može da slomi grane,
ili da ti oduva dobitni tiket,
verovatno jedinu stvar,
kojoj se raduješ u svom jadnom životu.

Prokleti vetar,
donosi smrad govana,
donosi smrad ljudi,
koji je gori od smrada govana,
propalih, mrtvih ljudi,
koji svoj grob šetaju naokolo,
a glavna nagrada im je spomenik,
iznad hladne glave na kraju.

Prokleti, idiotski vetar,
nosi komšinicine roze tange sa štendera,
nosi šešir penzioneru,
nosi prosti maslačak kilometrima daleko,
a ne može,
jebeno,
da prenese moju jezivu tišinu,
tebi u facu.